Αποχαιρετισμός από τον υιό του Χρίστο, εκ μέρους της οικογένειας του Κώστα Σενέκκη
Σκληρή και αδυσώπητη η μοίρα, μου επεφύλαξε να έχω το θλιβερό προνόμιο, να σου πω πατέρα μου το ύστατο χαίρε εκ μέρους της οικογένειάς μας.
Δυσκολεύομαι να βρω τα λόγια που σου πρέπουν.
Εσένα που η μοίρα έταξε να φυλάγεις «Θερμοπύλες»...
Εσένα που δεν ενέδωσες στου «Αρταξέρξη τις σατραπείες»…
Εσένα που πάντα στο νου σου είχες την «Ιθάκη»…
Εσένα που επέλεξες δύσβατους δρόμους…
Γιατί Ευτυχία πατέρα μου θα πει να κάνεις το χρέος σου. Και εσύ έπραξες καθώς ετάχθεις. Γι’ αυτό και σου αξίζουν τ’ ανεκτίμητα Εύγε….
Μας έκανες υπερήφανους!
Αλλά τα δάκρυά μας πατέρα μου, δεν είναι αρκετά για να σου ανταποδώσουμε όσα εσύ μας πρόσφερες. Όμως η απώλειά σου μας δείχνει το δρόμο. Μας υπογραμμίζει το χρέος της ανταπόδοσης. Αυτό ακολουθούμε. Ως το τέλος. Να είσαι βέβαιος πατέρα μου.
Η τύχη σε αδίκησε. Εσένα, που σε όλη σου τη ζωή αδικούσες τον εαυτό σου για να προσφέρεις στους άλλους. Που ευεργετούσες τους ανθρώπους χωρίς φειδώ. Δεν σου άξιζε τέτοιος Γολγοθάς.
Έδωσες όμως τη μάχη σου. Σαν έτοιμος από καιρό. Πάλεψες με αξιοπρέπεια. Μας έκανες να πιστέψουμε στο θαύμα. Τόση ήταν η εγκαρτέρηση, η υπομονή και το σθένος σου.
Όμως άλλες οι βουλές του Κυρίου. Επέλεξε να σε πάρει κοντά του. Και επέλεξε να το κάνει την ίδιαν ημερολογιακά μέρα, που πήρε κοντά του και τον πατέρα σου Χριστοφή πριν από 13 χρόνια.
Έφυγες νωρίς. Και άθελά σου σκόρπισες τη θλίψη σε συγγενείς και φίλους. Σε όσους πορεύτηκαν μαζί σου στη δοκιμασία που σου έλαχε.
Σε όσους ήταν δίπλα σου μέχρι την τελευταία στιγμή:
Την ακριβή σύντροφο της ζωής σου Νίτσα.
Την κόρη σου Μαρία. Τον γαμπρό σου Γιώργο, που έγινε γιός σου.
Τον γιό σου Χρίστο. Τη μέλλουσα νύφη σου Φωτεινή.
Τον αδερφό σου Αδάμο και την οικογένειά του.
Αλλά και ακριβούς φίλους που η έμπρακτη συμπαράστασή τους ήταν άκρως συγκινητική. Και σήμερα είναι όλοι εδώ. Από όλες τις επαρχίες της ελεύθερης Κύπρου. Ακόμα και φίλοι από το εξωτερικό, που έσπευσαν να μοιραστούν το πόνο μας.
Τις τελευταίες ώρες πολλοί μας χτύπησαν την πλάτη και μας είπαν: «έπνασεν ο Κώστας μας». Όμως, ποτέ δεν είναι η κατάλληλη ώρα να χάσεις το γονιό σου. Τον σύντροφο της ζωής σου. Τον αδερφό σου.
Πολλοί ρωτούν να μάθουν πώς ήταν οι τελευταίες σου ώρες. Όμως, η τεράστια παρακαταθήκη που άφησες δεν είναι το πως πέθανες, αλλά το πώς έζησες.
Πώς έζησες εσύ, ο Κώστας Σενέκκης, ο αγωνιστής της Ελευθερίας. Της πραγματικής Ελευθερίας και όχι της εκ περιτροπής και της κατά χάριν.
Πώς έζησες εσύ, ο Κώστας Σενέκκης, ο αγωνιστής της Δημοκρατίας. Της πραγματικής Δημοκρατίας και όχι της σταθμισμένης που ήθελαν να επιβάλουν τότε οι πραξικοπηματίες και σήμερα οι διαπραγματευτές μας.
Δίκαιος και ίσος σ’ όλες σου τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία.
Ακόμα και σε κάποιους που ίσως δεν το άξιζαν…
Ήσουν καλός, ήσουν γλυκός,
Είχες τις χάρες όλες.
Όσοι σε γνώρισαν καλά, ξέρουν ότι οι προτεραιότητες της ζωής σου ήταν πάντα η οικογένειά σου και η Κύπρος.
Σήμερα εδώ, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, εμείς, η οικογένειά σου, δίνουμε υπόσχεση ότι πιο ενωμένοι από ποτέ θα αντιμετωπίσουμε την τεράστια απώλεια που προκαλεί ο θάνατός σου.
Σήμερα εδώ, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, εμείς, η οικογένειά σου, δίνουμε υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε τη δική σου διαχρονική μάχη, για να μη φανεί στο τέλος ο Εφιάλτης, και οι Μήδοι να μη διαβούνε στη μαρτυρική μας πατρίδα.
Σου το χρωστάμε πατέρα μου. Το χρωστάμε στην Πατρίδα μας, για την οποία έδωσες κάθε ικμάδα της ζωής σου.
Μόνο έτσι θα δικαιωθούν οι αδικαίωτοι αγώνες όλων εσάς που έφηβοι, ακόμα, μπήκατε μπροστά για να κάνετε πράξη τα όνειρα και τις ελπίδες του μαρτυρικού λαού μας.
Όνειρα και ελπίδες για Εθνική Ελευθερία και Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Μόνο έτσι η μνήμη σας θα είναι αιώνια.
Και να ξέρεις πατέρα μου ότι νιώθουμε διπλά περήφανοι, που για όσα πρόσφερες στην Κοινωνία και στην Πατρίδα, ποτέ δε ζήτησες ανταλλάγματα, τιμές, προνόμια και χάρες.
Στο καλό πατέρα μου.
Στο καλό Κώστα Σενέκκη.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
