Καλημέρα σας,
Πολλές φορές έχουμε γράψει και έχουμε μιλήσει για τους ανθρώπους που ζουν και δημιουργούν στην αθέατη πλευρά του λόφου. Εκεί όπου δεν πέφτουν τα πολλά φώτα της προβολής για να δουν και να καταγράψουν ανθρώπους και συμπεριφορές. Για έναν τέτοιο άνθρωπο θα σας πούμε σήμερα… Έναν εργάτη της άοκνης δουλειάς και άδολης προσφοράς. Ο Κώστας Σενέκκης έζησε δημιουργικά στην αθέατη πλευρά του λόφου… Κι έφυγε χθες από τη ζωή το ίδιο αθέατα και σιωπηρά… Αφήνοντας, όμως, πίσω του ένα έργο που φωνάζει… Καλημέρα σας.
Ο Κώστας Σενέκκης έβαλε το 1968, μαζί με μερικούς άλλους συνεργάτες του, τις βάσεις για να δημιουργηθεί ο Εθνικός Άχνας…
Αυτό το μικρό σωματείο της υπαίθρου μας, το οποίο έμελλε να υποχρεώσει ακόμη και την Ευρώπη να ασχοληθεί μαζί του…
Μαζί του τότε ο Καρσεράς, ο Κκολός, ο Κληρίδης, ο Βάσιλας, ο Διάκου, οι Λίγγηδες, ο Μούζουρος, ο Κοσμάς…
Φύτεψαν το όνειρο κι απάνω που περίμεναν να ανθίσει ήρθε το 1974 και η προσφυγοποίηση…
Ξανά από την αρχή, με τον Κωστή το Σενέκκη να είναι πάλι στους μπροστάρηδες…
Πρόεδρος από το 1970 μέχρι το 1977 σηκώνει το βάρος της ανασύνταξης και ανασυγκρότησης…
Σε όλες τις στιγμές του Εθνικού ήταν εκεί, αθόρυβα και δημιουργικά…
Κοντά και στους ανθρώπους, απλώνοντας το χέρι στους πρόσφυγες συμπατριώτες του που στέγασαν τον πόνο τους στο Δασάκι…
Εκείνες τις δύσκολες ώρες, το δικό του τον πόνο τον άφηνε για υστερότερα…
Προτεραιότητα είχαν οι συνάνθρωποί του…
Κι επειδή την απλοχεριά της καρδιάς του την ξέραμε από πρώτο χέρι, χτες το πρωί που μάθαμε το μαντάτο, δακρύσαμε…
Κι είναι το δάκρυ μας αυθεντικό, σαν τον ίδιο τον Κωστή τον Σενέκκη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου